دسته بندی | علوم انسانی |
فرمت فایل | docx |
حجم فایل | 1801 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 30 |
تمرینات قدرتــــی در کودکــان
افزایش قدرت عضلانی در کودکان در چند دهه اخیر موضوع بحث انگیز بوده است . با این حال مدارک علمی برای جداکردن واقعیات از تصورات کم می باشد . ورزش جوانان عامه پسند تر و از طرف دیگر رقابتی تر هستند . بسیاری از ورزشکاران جوان و خانواده هایشان به دنبال راه هایی هستند که به ورزش شکل رقابتی دهند . آن ها توسط برداشت های اشتباه بمباران می شوند و حتی گاهی اطلاعات متضادی در مورد ایمنی و کارآمدی تمرینات قدرتی به آن ها داده می شود . والدین مکررا" سوال می کنند که آیا عضلات کودک آن ها بزرگ خواهد شد ، آیا عملکرد ورزشی آن ها بهبود پیدا خواهد کرد ، آیا تمرین ایمنی دارد و آیا آسیب صفحه رشدیاتوقف رشد اثرات جانبی احتمالی می باشند . پزشکانی که اطلاعات کافی داشته باشند می توانند به رفع ابهام برخی از اشتباهات و مجادلات کمک کنند .
تفاوت قایل شدن بین تمرین (تمرین قدرتی با وزنه یا تمرین مقاومتی ) و ورزش های رقابتی وزنه برداری ، پاورلیفتینگ و بدنسازی امری ضروری است .
تمرین قدرتی از روشهای مقاومتی برای افزایش توانایی خود جهت مقابله در برابر نیرو استفاده می کند. وزنه های آزاد ، وزن بدن خود شخص ، ماشین ها یا سایر وسایل (مثل باندهای الاستیک ، مدیسن بال) برای ایجاد مقاومت به کار می روند .
وزنه برداری و پاورلیفتینگ ورزش های رقابتی هستند که توانایی بلند کردن حداکثر وزنه در آنها به رقابت گذاشته می شود . ورزش وزنه برداری شامل دو مرحله رقابتی است : یک ضرب و دوضرب .پاورلیفتینگ شامل سه مرحله بلند کردن وزنه است : اسکات ، پرس سینه و لیفت مرده .
ورزشکاران جهت این ورزش ها تمرینات بسیار سنگینی انجام می دهند . بدنسازی یک ورزش مبتنی بر زیبایی است که با بلند کردن رقابتی وزنه ارتباطی ندارد اما به تمرین با وزنه وابسته است .
مقالات گوناگون صدمات حاد زیادی را در ورزش های وزنه برداری و پاورلیفتینگ گزارش کرده اند . اما در مورد برنامه های تمرین قدرتی که با نظارت افراد با صلاحیت انجام می شود چنین گزارشی داده نشده است .
افزایش قدرت
امروزه روشهای قابل اعتمادتر تست قدرت و درک بهتر از فیزیولوژی و قدرت عصبی – عضلانی شناخته شده اند . کودکان 6 ساله می توانند قدرت خود را با انجام برنامه های تمرین مقاومتی مخصوص سن خودشان بهبود بخشند . دو دهه قبل ، افزایش اولیه قدرت در نمونه های بزرگسال بیشتر به فاکتورها عصبی نسبت داده می شد تا هایپرتروفی ناشی از تمرین قدرتی ، محققان نتیجه گیری کردند که قدرت کسب شده در کودکانی که تمرین مقاومتی انجام می دهند ، ناشی از سازگاری های گوناگون عصبی است ، اندازه عضله در کودکان زیر سن بلوغ عملا" افزایش نمی یابد .
در مطالعه که توسط Belanger و Mac Comas ارایه شد . twitch interpoloution را برای ارزیابی سهم تغییر در فعالیت واحدهای حرکتی در اثر افزایش قدرت ناشی از تمرین در پسران زیر سن بلوغ بکار بردند . پس از 10 هفته تمرین ، فعالیت واحدهای حرکتی خم کننده آرنج ها و بازکننده های زانو بترتیب 9% و 12 % افزایش یافت . این مطالعه و بسیاری از نتایج منشره شده دیگر مدارک کافی ارائه دادند . مبنی بر اینکه تمرینات مقاومتی ، زمانیکه تحت نظارت مناسب انجام شوند ، می توانند منجر به افزایش قابل توجه قدرت (اما نه سایز عضله ) در قبل از سن بلوغ شوند به نظر می رسد که افزایش فعالیت عصبی ، سازش طبیعی عضله و بهبود هماهنگی حرکتی (آموزش ) همگی نقش مهمی را در توسعه قدرت در کودکی داشته باشند . Faigenbaum و همکاران خاطر نشان کردند که جهت کسب قدرت در کودکان قبل از سن بلوغ حداقل باید دو جلسه در هفته تمرین شود .
در سال 2001 ، AAP در سیاستگزاری های خودش تجدید نظر کرد تا نتایج آخرین تحقیقات در مورد تاثیر تمرین قدرتی در کودکان و جوانان را منعکس کند . حال چنین عنوان می شود که مطالعات نشان دادند که تمرین قدرتی ، زمانیکه بطور مناسب و با در نظر گرفتن تکرار ، شیوه (نوع بلند کردن) ، شدت و زمان برنامه تنظیم شده باشد ، می تواند موجب افزایش قدرت در نوجوانان و جوانان شود .
لذا والدین باید مطمئن باشند که زمانیکه کودکان آنها در یک برنامه تمرین قدرتی شرکت می کنند از افزایش قدرت در اثر تلاش خود سود خواهند برد . والدین افزایش اندازه ای را در عضلات فرزندانشان نخواهند دید . با این حال این بچه ها حتی پس از اینکه به سن بلوغ رسیدند از لحاظ جسمی قویتر هستند .
صدمات ناشی از وزنه برداری
علی رغم اعتقاد به اینکه تمرین قدرتی در کودکات خطرناک یا بی تاثیر است ، ایمنی تاثیر تمرین قدرتی در جوانان در حال حاضر به خوبی شناخته شده است .
از سال 1991 تا 1996 بطور تخمینی 20940 تا 26120 آسیب ناشی از وزنه برداری توسط کودکان (سنین 0 تا 21 سال ) گزارش شد که به درمان اورژانسی نیاز داشتند .
شدت این صدمات از استرین و اسپرین تا شکستگی ها متفاوت بود . استرین عضلانی تقریبا" 70% گزارش ها را شامل می شد . این اطلاعات جمع آوری شده بین برنامه هایی که تحت نظارت مناسب بودند و فعالیت هایی که بدون نظارت در خانه انجام می شدند ، تفاوتی قائل نشدند . آسیب دیدگی در تمرینات بدون نظارت گاهی می تواند ناشی از اعمال وزنه زیاد و تکنیک نامناسب باشد . چندین مطالعه آینده نگر خطر آسیب ناشی از تمرین قدرتی در کودکان زیر سن بلوغ را طی برنامه های گوناگون مورد بررسی قرار دادند . خطر آسیب دیدگی زمانی که تحت نظارت مناسب بودند ، خیلی کم بود .
لذا سازمان های مهم در امر سلامتی اکنون از شرکت کودکان در برنامه های تمرین مقاومتی که به طور مناسبی طراحی شده و تحت نظارت کامل باشند ، حمایت می کنند .
یک عقیده تئوریک اینست که استخوان های در حال رشد کودکان نسبت به استخوان های بزرگسالان در مقابل استرس خاصیت ارتجاعی کمتری دارند . مطالعات موردی شکستگی های صفحه رشد را در کودکانی که وزنه برداری می کردند ، گزارش کردند . اما بیشتراین صدمات در نتیجه تمرین نامناسب ، وزنه زیاد و عدم نظارت کافی توسط بزرگترها رخ دادند . یک مقاله بررسی کننده ادبیات پیشینه هیچ موردی از صدمات کلینیکی مشخص مثل شکستگی اپی فیز را در بین کسانی که تمرین قدرتی را تحت نظارت مناسب انجام می دادند . گزارش نکردند . خطر شکستگی صفحه اپی فیز در افرادی که زیر سن بلوغ باشند . عملا" از در سنین بلوغ کمتر است چرا که صفحات اپی فیز آنها در مقابل نیروهای قیچی کننده قویتر و مقاومتر هستند .
صدمات ناشی از استفاده بیش از حد می توانند در هر فعالیت تکرار شونده ای از جمله تمرین قدرتی رخ دهند . هدف برنامه تمرینی که به خوبی در کنار هم است که می تواند بهترین روش پیشگیری از صدمات باشد .
مطالعات آینده نگر نشان دادند که کودکان می توانند در برنامه تمرین قدرتی تحت نظارت مناسب بهره ببرند ، بدون اینکه صدمات اسکلتی غیر قابل درمان کلینیکی در آنها رخ دهد . مطالعه اسکن استخوانی توسط Rians و همکاران مدرکی مبنی بر آسیب اسکلتی بیش از 14 هفته تمرین قدرتی کانسنتریک بدست نیاورد . به نظر می رسد که آسیب های ناحیه کمر بیشترین ارتباط را با تمرین قدرتی بخصوص در وزنه برداری و ورزشکاران رشته پاورلیفتینگ داشته باشد . اشخاصی که در تمرین قدرتی شرکت می کنند .
در معرض خطر صدمات مربوط به خم شدن و چرخش کمر ( مثل جابجایی قدامی جسم مهره روی مهره دیگر که منجر به اسپاندیلولیستزیس می شود ، بیرون زدن دیسک بین مهره ای و استرین عضلات اطراف ستون فقرات ) و آسیب های مرتبط با باز شدن کمر (سندرم فاست ، شکستگی ناشی از استرس به اسپوندیلولیزیس) هستند با وجود این ، هیچ مدرکی در مورد شیوع و شدت صدمات اسکلتی و عضلانی وجود ندارد که ثابت کند تمرین مقاومتی خطرناکتر از شرکت ساده در ورزش های مخصوص جوانان و فعالیت های تفریحی است . صدمات استفاده بیش از حد از شانه ناشی از تکنیک نادرست بلند کردن و پیچ خوردگی آرنج نیز با عدم نظارت و بیش فعالی در ارتباط هستند .
شیوع بیشتر صدمات پشت وشانه ، بویژه در مبتدیان ناشی از ضعف عضلات شکمی و عضلات اصلی شانه و افزایش ثبات کتف می تواند احتمال بروز این صدمات را کاهش دهد .
تاثیر بر روی رشد
برخی از مقالات علمی به فعالیت هایی غیر از تمرین قدرتی ، مثل وزنه برداری رقابتی در گروه سنی غیر از گروه سنی قبل از بلوغ اشاره می کنند . اختلال رشدی در کودکان ژاپنی که برطبق عادت بار سنگینی را روی شانه هایشان حمل می کنند با تاثیر وزنه تمرینی قابل مقایسه است . اما این مطالعه به سایر عوامل مثل تغذیه نامناسب ، بی خوابی و وضعیت سلامت عمومی که همگی می توانند بر روی رشد اثرگذار باشند ، اشاره ای نکرده است .
مقالات اخیر نشان دادند که تمرین قدرتی تاثیر مخربی بر روی رشد ندارد . برخی مطالعات تاثیر مثبت آن بر روی رشد را زمانیکه با تغذیه مناسب و فعالیت فیزیکی ویژه همان سن همراه باشد ، ذکر کردند ، اگر چه تمرین مقاومتی بر روی ظرفیت بیشینه ژنوتیپی شخص تاثیر ندارد . والدین باید مطمئن شوند که تمرین قدرتی (به میزان متوسط ) تاثیر مخربی روی رشد ندارد . تمرین شدید عملا" یک محرک موثر برای رشد و رسوب مواد معدنی در استخوان ، در کودکان می باشد .
شروعی مطمئن
جهت طراحی و کاربرد یک برنامه قدرتی مناسب برای کودکان کم سن ، ضروری است که بدانیم طبیعت روانی و جسمانی کودکان در این مرحله از رشد بین افراد مختلف تفاوت زیادی دارد . کودکان باید از نظر عقلی و احساسی به اندازه کافی بالغ شده باشند تا از یک راهنمایی تبعیت کنند و این موضوع دقیقا" همزمان با موقعی است که یک کودک آماده شرکت در ورزشهای سازمان یافته است .
تمرینات مربوط به تحمل وزن بدن (دراز و نشست ) برای مبتدیان خوب است . افزایش توان عضلات شکم و شانه می تواند موجب کاهش احتمال بروز صدمات ناشی از استفاده بیش از حد در شکم و شانه در زمان شروع برنامه تمرین قدرتی شود . توانایی اجرای تمرینات پلایومتریک خاص یک ورزش ، مثل جهیدن و پرش طول شاید علامتی مبنی بر آمادگی برای شرکت در تمرینات وزنه ای مورد نظر باشد . یک نکته کلیدی توجه به تمرین ایمن و پیشرفت هر کس به تنهایی ، قبل از رقابت است .